Rozwód może być orzeczony, jeżeli doszło do zupełnego i trwałego rozkładu pożycia małżeńskiego, tzn. pomiędzy małżonkami nie ma już więzi emocjonalnej, fizycznej i gospodarczej.
Sąd może uznać, że żaden z małżonków nie jest winny rozkładowi pożycia, winni są oboje lub, że winę ponosi tylko jeden z małżonków. Może to mieć istotne znaczenie, ponieważ małżonek uznany za winnego może być obciążony obowiązkiem płacenia alimentów drugiemu małżonkowi.

W wyroku rozwodowym sąd rozstrzyga także o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem, kontaktach rodziców z dzieckiem, wysokości w jakiej każdy z małżonków jest zobowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka, a jeżeli małżonkowie zajmują wspólne mieszkanie – o sposobie korzystania z tego mieszkania, jego podziale albo o przyznaniu go jednemu z małżonków.

Jeżeli natomiast nastąpił zupełny, lecz nietrwały rozkład pożycia małżeńskiego małżonkowie mogą domagać się orzeczenia separacji.
Jej skutki są takie jak skutki rozwodu, z tą różnicą, że w czasie separacji nie można zawrzeć nowego związku małżeńskiego. W wyniku separacji ustaje wspólność majątkowa małżeńska, a dziecko urodzone w czasie jej trwania nie będzie uznane za dziecko męża matki.

Na zgodne żądanie małżonków sąd orzeka o zniesieniu separacji.

Niezależnie od władzy rodzicielskiej, rodzice a także inne osoby bliskie, mają prawo i obowiązek utrzymywania kontaktów z dzieckiem.

Kontakty obejmują w szczególności przebywanie z dzieckiem oraz porozumiewanie się.
Jeżeli dziecko przebywa stale u jednego z rodziców, sposób utrzymywania kontaktów z dzieckiem przez drugiego z nich rodzice określają wspólnie, kierując się dobrem dziecka i biorąc pod uwagę jego rozsądne życzenia, jednakże w braku porozumienia o kontaktach z dzieckiem rozstrzyga sąd.

Gdy jest to uzasadnione dobrem dziecka sąd może w szczególności: zakazać spotykania się z dzieckiem, zakazać zabierania dziecka poza miejsce jego stałego pobytu, zezwolić na spotykanie się z dzieckiem tylko w obecności drugiego z rodziców albo opiekuna, kuratora sądowego lub innej osoby, ograniczyć kontakty do określonych sposobów porozumiewania się na odległość lub zakazać porozumiewania się na odległość.

Podział majątku wspólnego może nastąpić w drodze umowy, jeżeli małżonkowie doszli do porozumienia co do jego podziału lub na drodze sądowej.
Co do zasady, przy podziale majątku wspólnego uwzględnia się stan majątku z chwili zniesienia współwłasności, a wartość tego majątku z chwili orzekania.

Wprawdzie każdy z małżonków ma taki sam udział w majątku wspólnym, jednak na wniosek jednego z nich sąd może orzec nierówne udziały w majątku. Przy ustalaniu udziałów sąd bierze wówczas pod uwagę nie tylko wysiłek, jaki strona wniosła w budowanie wspólnego majątku, ale też pracę jaką wykonała na rzecz swojej rodziny (opieka nad dziećmi, piecza nad gospodarstwem domowym).
Możliwe jest również rozliczenie środków, które były majątkiem osobistym i zostały przekazane na majątek wspólny.